Samsara napisał:

Magja jest nieod³¹cznym elementem wiary.
Tany i ryty sÂą niezbĂŞdnÂą czĂŞÂściÂą kontaktu z ÂŻywioÂłami i Mocami oraz z innymi bĂłstwami: z Kirami, DziĂŞglami (DziaÂłami), Bogiem NajwyÂższym i Stworzami (Bogunami – bĂłstwami pomocniczymi) oraz z DUCHAMI ZmarÂłych, w tym z duchami PrzodkĂłw – Dziadami, czy teÂż ze Zduszami – czyli duchowymi istotami demonicznymi: to jest istotami posiadajÂącymi formĂŞ „oÂżywionÂą” w przestrzeni ÂŚwiata Widzialnego – Jawi albo formĂŞ” duchowÂą” w Nawi, albo jedno i drugie.
ZnajomoœÌ technik magicznych nie jest niezbĂŞdna aby czerpaĂŚ z Przyrody i caÂłego ÂŚwiata Widzialnego oraz Duchowego si³ê. Magja nie jest zÂła ani dobra – Magja po prostu jest, istnieje i pozostaje w zwiÂązku z kaÂżdÂą wiarÂą. KaÂżdy moÂże i potrafi zastosowaĂŚ magjĂŞ i kaÂżdy czĂŞsto stosuje jÂą podÂświadomie, Âświadomie albo nieÂświadomie, w codziennym Âżyciu, w zwyczajnym osiÂąganiu wyznaczonych sobie celĂłw Âżyciowych. CzĂŞsto wiĂŞc czynimy magjĂŞ w sposĂłb niekontrolowany i bezwiedny, uÂżywamy jej elementĂłw nieÂświadomi iÂż to robimy. Jak to zwykle bywa w dziaÂłaniach przypadkowych, wykonywane bezwiednie rytuaÂły i czynnoÂści magiczne nakÂładajÂą siĂŞ na siebie i wzmacniajÂą bÂądÂź znoszÂą siĂŞ wzajemnie. Magja uÂżywana w ten sposĂłb nie ma wielkiej skutecznoÂści, nie pozwala teÂż swobodnie i g³êboko kontaktowaĂŚ siĂŞ z siÂłami Przyrodzonymi ÂŚwiata.
Wiedza Magiczna nie jest niezbĂŞdna, aby praktykowaĂŚ kontakt z Âżywotnymi siÂłami Âświata – nie jest zatem niezbĂŞdna, aby aktywnie wyznawaĂŚ WiarĂŞ Przyrody.CzÂłowiek uprawia magjĂŞ od zarania i „wiedza magiczna” stanowi czÂąstkĂŞ natury ludzkiej.
PostĂŞpy nauki, naukowy ÂświatopoglÂąd i wiedza naukowa nie wykluczajÂą magji z Âżycia wspó³czesnego czÂłowieka. WrĂŞcz odwrotnie nauka zbliÂża siĂŞ bardzo istotnie do wiary szukajÂąc odpowiedzi na ostateczne pytania o dzieje Âświata, o jego przeszÂłoœÌ i o jego przyszÂłoœÌ. OsiÂągniĂŞcia wspó³czesnej nauki i kolejne problemy oraz pytania o byt Âświata jakie siĂŞ w polu nauki pojawiajÂą powodujÂą wzmocnienie pozycji magji i wiary. Wzmacnia to rĂłwnieÂż potrzebĂŞ praktyk magicznych i potrzebĂŞ duchowego kontaktu z IstotÂą ÂŚwiata na innej drodze niÂż tylko ÂściÂśle rozumowa. Wzmacnia to potrzebĂŞ osiÂągniĂŞcia odmiennego stanu ÂświadomoÂści niÂż ta nasza ÂświadomoœÌ codzienna, zwyczajna, nakierowana na zmagania z fizycznymi przeszkodami Âżycia. Istota ÂŚwiata bowiem, zawsze bĂŞdzie siĂŞ znajdowaĂŚ „ponad i poza” codziennoÂściÂą oraz „ponad i poza” naukowymi praktykami i naukowym poznaniem. RytuaÂł magiczny pozwala oderwaĂŚ siĂŞ od ÂświadomoÂści „codziennej” i uzyskaĂŚ jej odmienny, „niecodzienny” stan – stan sprzyjajÂący skupieniu osobowoÂści na kontakcie z siÂłami rzÂądzÂącymi ÂŚwiatem, stan pozwalajÂący teÂż zaczerpn¹Ì od tych SiÂł WszechÂświata energii potrzebnej w dalszym codziennym dziaÂłaniu, albo pozwalajÂący zgraĂŚ nasze wÂłasne moce z mocami WszechÂświata, ku wiĂŞkszej skutecznoÂści wÂłasnych przedsiĂŞwziĂŞĂŚ i poprawy codziennej egzystencji wÂłasnej i bliskich bliÂźnich.

Zatem teoretyczna wiedza i zaznajomienie siĂŞ z praktykami szamaĂąskimi, z zasadami skupienia energii, jaÂźni i woli – zasadami modlitwy i medytacji oraz z zasadami ofiarowania, czy technikÂą wró¿by, a takÂże wÂłasne (nawet intuicyjne) prĂłby praktykowania technik magicznych, zawsze, ZAWSZE - pog³êbiajÂą jaŸù (ÂświadomoœÌ, podÂświadomoœÌ, nieÂświadomoœÌ – trzy duszyczki skÂładajÂące siĂŞ na czÂłowieczÂą DuszĂŞ) i wzmagajÂą (wzmacniajÂą) wiĂŞzi jednostki – CzÂłowieka – z caÂłym – Wszym, Âświatem – SwÂątem – czyli z WszechÂświatem – Âświatem widzialnym – Âżywym, i niewidzialnym – duchowym.

PogaĂąski rytuaÂł

1-samooczyszczenie
2-oczyszczanie przestrzeni
3-stworzenie ÂświĂŞtej przestrzeni/krĂŞgu
4-inwokacja/afirmacje
5-pobudzanie energii
6-celebrowanie rytu
7-uziemienie mocy
8-podziĂŞkowanie bogom/ofiara/afirmacje
9-samooczyszczenie
10-oczyszczanie przestrzeni
11-uziemienie siebie
12-przerwanie krĂŞgu


1-samooczyszczenie

PogaĂąskie religie nie uznajÂą czegoÂś takiego jak „grzeszna natura” czÂłowieka.

li nie s¹ ludzie tylko ich czyny,wiêkszoœÌ tego co robimy jest dobre a to co nie dobre trzeba naprawiÌ.

JeÂżeli wierzysz, Âże ludzie rodzÂą siĂŞ w grzechu i wszystkie ich naturalne odruchy i myÂśli sÂą grzeszne

nie trzeba wyjaÂśniaĂŚ potrzeby rytualnego oczyszczenia.

PogaĂąstwo jest inne,dlatego „oczyszczenie”wymaga wyjaÂśnieĂą.

KÂąpiÂąc siĂŞ moÂżemy uÂżyĂŚ potĂŞÂżnej symboliki wody i zmycia, aby pozbyĂŚ siĂŞ brakĂłw krytycyzmu i nienawiÂści do samych siebie.

Do oczyszczajÂącej kÂąpieli najlepszym zioÂłem jest OstroÂżeĂą.

Co jest zmywane podczas rytuaÂłu?

Nie „grzech”-jeÂśli zrobiono coÂś zÂłego, kÂąpiel tego nie zmaÂże.

Jeœli kogoœ skrzywdzi³eœ musisz naprawiÌ tê krzywdê i ponieœÌ konsekwencje, jakie by one nie by³y.

Nawet wybaczenie bogĂłw nie zwalnia cie z konsekwencji.

Wielu pogan akceptuje hinduistycznÂą koncepcje karmy.

Karma to rĂłwnowaga w Âżyciu-fakt,Âże kaÂżda akcja przynosi reakcje-przyczyna i skutek we wszechÂświecie(i na lekcjach fizyki w szkole podstawowej,nie ma reakcji bez akcji, kaÂżda akcja=reakcja)

Karma nie jest wiec Âżadnym sÂądem,karÂą ani nagrodÂą.

Kiedy trzymasz nad ziemia filiÂżankĂŞ i upuÂścisz jÂą,filiÂżanka upadnie i potÂłucze siĂŞ.

StÂłuczona filiÂżanka nie bĂŞdzie karÂą za grzech upuszczenia jej

Nieuszkodzona filiÂżanka nie bĂŞdzie nagrodÂą za „dobro” trzymania jej w dÂłoni.

Wszystkie dziaÂłania przynoszÂą jakieÂś rezultaty i Âżaden rytuaÂł czy spowiedÂź nie mogÂą nas od nich uwolniĂŚ.

Zatem rytualne oczyszczenie nie zmywa”grzechu”, zmywa myÂśli o nim i uczucie winy.

DokonaĂŚ oczyszczenia tzn oddaliĂŚ siĂŞ na czas rytuaÂłu od wszystkiego co nie naleÂży do rytuaÂłu.

Miêdzy codziennym ¿yciem a spotkaniem bogów istnieje przepaœÌ musimy siê wiêc wewnêtrznie przestroiÌ, zaakceptowaÌ siebie jako osobê która jest godna stan¹Ì przed bogami.

Aby rozpocz¹Ì rytua³ musimy stawiÌ czo³a konfliktowi pomiêdzy religi¹, która mówi, ¿e jesteœmy czêœci¹ bogów

(a oni naszÂą i Âże bogowie sÂą w nas immanentni) a codziennym Âżyciem, ktĂłre mĂłwi nam, Âże jesteÂśmy nie wiele wartym prochem, nie wystarczajÂąco dobrzy i Âże znowu zawaliliÂśmy sprawĂŞ.

Oczyszczanie siebie to akt mistyczny, poniewaÂż wiara w immanentne bĂłstwo – kiedy spotykamy bogĂłw -

oznacza, Âże spotykamy przynajmniej czĂŞÂściowo siebie.

Z tego wniosek, Âże jako ludzie jesteÂśmy ÂświĂŞci w swojej naturze (a nie grzeszni).

Cokolwiek zmywamy, nie jest to zasadniczÂą czĂŞÂściÂą nas samych; to tylko Âśmieci ktĂłre siĂŞ do nas klejÂą w ciÂągu dnia,

gdy np przebywamy wÂśrĂłd ludzi ogÂłupionych, agresywnych, fanatycznych, zakÂłamanych.

JesteÂśmy „bogami” (czyli czymÂś ÂświĂŞtym, bezcennym. Wszyscy bez wyjÂątku, zwierzĂŞta, roÂśliny, mineraÂły-bogowie sÂą czĂŞÂściÂą wszystkiego) a nie poÂżaÂłowania godnymi stworzeniami.

Nie oddziela nas od bogĂłw ocean grzechĂłw i niedoskonaÂłoÂści, za to zbliÂża nas do siebie wiedza – jeden z celĂłw kaÂżdego pogaĂąskiego rytuaÂłu.

Kolejnym celem rytu jest zdobycie „mocy” i mÂądroÂści aby robiĂŚ rzeczy do ktĂłrych zostaliÂśmy stworzeni.

JednÂą z takich rzeczy jest pozbycie siĂŞ barier przed miÂłoÂściÂą i akceptacja samego siebie.

Medytacja w celu rytualnego oczyszczenia (kÂąpieli, obmycia, namaszczenia czy okadzenia) powinna byĂŚ afirmatywna.

Powiedz sobie: „z kaÂżdÂą chwilÂą stajĂŞ siĂŞ czystszy/a,teraz jestem oczyszczony/a” i zapytaj wewnĂŞtrznego gÂłosu

co o tym sÂądzi.

Przez dzielenie medytacji na dwie fazy: afirmacje i zadawania pytaĂą, moÂżesz naprawdĂŞ doÂświadczyĂŚ mistycznych aspektĂłw oczyszczenia.

2-oczyszczanie przestrzeni

Oczyszczanie jest doœÌ proste, oczyszczaÌ znaczy pozbywaÌ siê tego co niechciane, nieczyste.

Usuwamy to co zbĂŞdne i nieodpowiednie. SprzÂątamy miejsce rytuaÂłu

Kiedy mĂłwimy o oczyszczaniu, poÂświĂŞcaniu i bÂłogosÂławieĂąstwie, mamy do czynienia z teurgiÂą.

Jest to konkretne zorientowanie na bogĂłw.

Do oczyszczania miejsc przez okadzenie najlepsza jest SzaÂłwia BiaÂła,stosowana miĂŞdzy innymi przez rdzennych AmerykanĂłw przy ÂświĂŞceniu miejsc, przedmiotĂłw lub podczas egzorcyzmĂłw.

„Spalanie zió³ i Âżywic jest wreszcie aktem Wysokiej Magii, swoistym praktycznym wyrazem teorii alchemicznej. RzucajÂąc bowiem kadzidÂło na rozÂżarzone wĂŞgle przyczyniamy siĂŞ do jego wielkiej przemiany. Poprzez cztery ÂŻywioÂły – Powietrze, OgieĂą, WodĂŞ i ZiemiĂŞ – uwalniamy ducha roÂśliny z jego fizycznej powÂłoki, a wraz z nim potĂŞÂżnÂą, czarownÂą, tajemnÂą moc uzdrawiania i speÂłniania ÂżyczeĂą. KaÂżde zioÂło, kaÂżde drzewo, kaÂżdy kwiat – majÂą swoje niepowtarzalne wÂłaÂściwoÂści. Odpowiednio dobrane i po³¹czone – w poprawnych proporcjach – stajÂą siĂŞ narzĂŞdziem czarowniczym, kiedy nasza wola – wraz z jasnym dymem – ulatuje ku bogom, przodkom, wszelkim duchom i bytom, ktĂłre wzywamy i do ktĂłrych kierujemy „proÂśby”.

3-stworzenie ÂświĂŞtej przestrzeni/krĂŞgu

Jednym z celĂłw rytuaÂłu jest przyciÂągniĂŞcie uwagi bogĂłw.

Poganie nie wierzÂą, Âże bogowie patrzÂą na nas wszystkich przez caÂły czas z jednakowym skupieniem.

Wszechwiedza jest koncepcjÂą monoteistycznÂą, nie pogaĂąskÂą.

ÂŻycie wypeÂłnione rytuaÂłem sprawia Âże bogowie stajÂą siĂŞ Âświadomi naszego istnienia.

Skoro tak, uczyĂąmy nasz krÂąg interesujÂącym i atrakcyjnym dla nich.

KaÂżdy w grupie powinien wizualizowaĂŚ krÂąg i utrzymywaĂŚ tĂŞ wizualizacjĂŞ do koĂąca rytuaÂłu.

MoÂżna uprzednio oznaczyĂŚ krÂąg na ziemi uÂżywajÂąc sznura, kredy, kamykĂłw, nasion itp

W momencie kiedy nadchodzi czas Âżeby zakreÂśliĂŚ krÂąg, po prostu wodzisz po linii, ktĂłrÂą kaÂżdy widzi.

UmysÂł osiÂąga najlepszy stan koncentracji gdy ma siĂŞ na czym skupiĂŚ.

Kiedy rysujesz krÂąg zawsze zaczynaj od wschodu.

Rysowanie krêgu podobnie jak œwiêcenie, mo¿e odbywaÌ siê w ciszy i skupieniu lub podczas wypowiadania s³ów.

Wszyscy mog¹ coœ recytowaÌ, œpiewaÌ, lub powtarzaÌ jak echo. Mo¿na te¿ u¿yÌ dŸwiêku bez s³ów np. bêbnów.

KrÂąg jest pojemnikiem,zapieczĂŞtowanym miejscem utrzymujÂącym magicznÂą energiĂŞ tak samo jak szklarnia utrzymuje wilgoĂŚ.

Nasze emocje gromadzÂą siĂŞ w tej szklarni do czasu aÂż zdecydujemy siĂŞ je uwolniĂŚ.

OgĂłlnie biorÂąc okultyzm to coÂś rĂłwnie niebezpiecznego co jazda samochodem.

Musisz wiedzieĂŚ co robisz, szanowaĂŚ przepisy i zapinaĂŚ pasy bezpieczeĂąstwa.

Zwyczajnie nie ma hord demonĂłw czekajÂących na krawĂŞdzi krĂŞgu by ciĂŞ poÂżreĂŚ,

chociaÂż bywajÂą rzeczy nieprzyjemne a niektĂłre pomyÂłki mogÂą mieĂŚ powaÂżne konsekwencje.

SpotkaÂłem wszelkiego rodzaju rzeczy i doznaÂłem czasem dziwnych, czasem niepokojÂących momentĂłw

w ciÂągu wielu lat ale nigdy nie spotkaÂłem czegoÂś co odpowiadaÂłoby katolickiemu opisowi demona.

KrÂąg nosi mylnÂą nazwĂŞ, w rzeczywistoÂści jest trĂłjwymiarowym jajem otaczajÂącym i obejmujÂącym nas.

Boki wznoszÂą siĂŞ stopniowo a punkt na gĂłrze siĂŞga kosmosu.

Kropienie krĂŞgu, czyli zaznaczanie go poÂświĂŞconÂą wodÂą z solÂą – oczyszcza go dziĂŞki magicznej zasadzie przeniesienia

koncepcji rĂłwnie waÂżnej jak sympatia czy imitacja.

Przeniesienie oznacza to czym zdaje siĂŞ byĂŚ, magiczne wÂłaÂściwoÂści sÂą”zaraÂźliwe”

przechodz¹ z jednej rzeczy na drug¹. Poœwiêcenie jest postrzegane jako w³aœciwoœÌ przenoœna.

Aby coÂś poÂświĂŞciĂŚ dotknij tego czymÂś poÂświĂŞconym. KrÂąg jest poÂświĂŞcony przez WodĂŞ i ZiemiĂŞ (sĂłl) podczas kropienia.

SkropiĂŚ krÂąg tzn oczyÂściĂŚ go. Woda zmywa rzeczy natury fizycznej a wiĂŞc zmywa teÂż rzeczy natury psychicznej.

SkrapiaĂŚ naleÂży przed okadzaniem by nie zmyĂŚ okadzenia.

Jak skropiĂŚ krÂąg:

osoba kropi¹ca powinna iœÌ przed osob¹ okadzaj¹c¹.

Jeœli pracujesz z biegunowoœci¹ ¿ywio³ów, mê¿czyzna powinien kropiÌ a kobieta okadzaÌ

aby pÂłeĂŚ kaÂżdej z osĂłb byÂła przeciwna do rodzaju narzĂŞdzia ktĂłrego uÂżywa.

Okadzenie krĂŞgu przynosi bÂłogosÂławieĂąstwo i przyciÂąga pozytywnÂą energiĂŞ.

Woda z solÂą oczyszcza krÂąg z niechcianych elementĂłw podczas gdy kadzidÂło ubogaca krÂąg

przynoszÂąc do niego wiĂŞcej bÂłogosÂławieĂąstw,wÂłaÂściwoÂści miÂłych bogom i innym bytom.

Gdy okadzasz krÂąg nie wychodÂź poza zakreÂślony obszar.

IdÂź zgodnie z ruchem wskazĂłwek zegara, zatrzymujÂąc siĂŞ przy kaÂżdej stronie Âświata dajÂąc wiĂŞcej dodatkowego dymu.

(OsobiÂście nie kreÂślĂŞ krĂŞgĂłw tzw ochronnych, poniewaÂż nie dzielĂŞ Âświata na to co W krĂŞgu i POZA nim,wszystko jest caÂłoÂściÂą, jest ze sobÂą powiÂązane. OdÂżegnywanie siĂŞ od czegoÂś co jest czĂŞÂściÂą wiĂŞkszej caÂłoÂści, nazywanie czegoÂś zÂłym Âświadczy o jakimÂś typowo judeochrzeÂścijaĂąskim podejÂściu do dualizmu,dobro/zÂło walczÂące ze sobÂą o wÂładzĂŞ. Jedyny krÂąg jaki stosujĂŞ to symboliczne zakreÂślenie ÂświĂŞtej przestrzeni na czas rytuaÂłu.)

Przed utworzeniem krĂŞgu ÂświĂŞcimy 4 ÂżywioÂły, poniewaÂż uÂżywamy ich do zakreÂślenia krĂŞgu a wiĂŞc musi to byĂŚ zrobione przed zakreÂśleniem.

ÂŚwiĂŞciĂŚ to uznawaĂŚ coÂś jako ÂświĂŞte a takÂże dedykowaĂŚ coÂś uroczyÂście jakiemuÂś celowi.

Kiedy œwiêcimy ¿ywio³y wyró¿niamy je przez deklaracjê (nasze S³owo) a wiêc zostaj¹ poœwiêcone dla konkretnego celu.

ÂŚwiĂŞcenie i bÂłogosÂławieĂąstwo idÂą rĂŞka w rĂŞkĂŞ.

B³ogos³awienie ¿ywio³ów oznacza tak¿e korzystanie z mocy bogów (ich ³aski) by uczyniÌ je œwiêtymi.

Zanim stworzymy œwiêt¹ przestrzeù musimy zadeklarowaÌ otwartoœÌ

OÂświadczenie celu przed, nadaje ksztaÂłt i znaczenie temu co zrobimy potem.

Teraz gdy jesteœmy gotowi do zbudowania rytualnej przestrzeni/krêgu,potrzebujemy materia³u a wiêc ¿ywio³ów.

ÂŚwiĂŞcimy 4 ÂżywioÂły ktĂłre sÂą surowymi materiaÂłami ÂświĂŞtej przestrzeni/krĂŞgu.

Ziemia to przyroda,jest ciaÂłem naszej Matki.Ziemia przejawia siĂŞ we wszystkim co staÂłe lub pÂłodne.

Ziemia w cz³owieku to jego cia³o,kierunkiem Ziemi jest pó³noc.

Ziemia to tak¿e p³odnoœÌ,owoc,ci¹¿a,fizyczna manifestacja naszej pracy.

W naszych dziaÂłaniach Ziemia to rezultat.

magiczny byt Ziemi to Gnom

WedÂług Paracelsusa, Gnomy byÂły ÂżywioÂłakami, najwaÂżniejszymi z duchĂłw ÂżywioÂłu ziemi i potrafiÂły poruszaĂŚ siĂŞ w ziemi z takÂą samÂą ÂłatwoÂściÂą, jak ludzie po ziemi. Promienie sÂłoneczne zmieniaÂły je w kamieĂą.

U SÂłowian duchy zwiÂązane z ZiemiÂą to:

Rachmany – duchy podziemne zwiÂązane ze Âświatem zmarÂłych, ÂżywiÂące siĂŞ ofiarami ze skorupek jaj

Gnomy sÂą ZiemiÂą – poniewaÂż Âżyjemy na Ziemi i jesteÂśmy stali czĂŞsto czujemy powiÂązanie z Gnomami

ale moÂżemy siĂŞ teÂż pomyliĂŚ co do ich natury.

Gnomy sÂą powolne jeÂżeli w ogĂłle siĂŞ ruszajÂą i ogromnie uparte.

Nie moÂżna ich przekonaĂŚ ani zachĂŞciĂŚ chociaÂż odpowiadajÂą na stymulacjĂŞ sensorycznÂą i szacunek.

Dziady-dusze przodkĂłw

Nawki-dusze zmarÂłych, mieszkaĂący Âświata dolnego, „podziemnego” (Âświat dolny w pogaĂąstwie to nie judeochrzeÂścijaĂąskie piekÂło)

„WszechÂświat, w ktĂłrym swobodnie porusza siĂŞ dusza szamana, dzieli siĂŞ na trzy Âświaty: gĂłrny (niebo), Âśrodkowy (ziemia) i dolny (podziemia), ktĂłre zamieszkujÂą odmienne (w charakterze stosunku do spraw ludzkich) duchy, tj. dobre i zÂłe. Jednym z miernikĂłw stopnia rozwoju szamaĂąskiej kosmologii jest zakres deifikacji danych duchĂłw, oraz – w dalszej kolejnoÂści – stopieĂą ich wewnĂŞtrznej hierarchizacji. GĂłrny Âświat utoÂżsamiany jest z niebem – wyobraÂżanym jako rozpostarta nad ziemiÂą kopuÂła, skÂładajÂąca siĂŞ z kilku, wzglĂŞdnie nawet kilkudziesiĂŞciu warstw niebios, zamieszkaÂłych przez najwyÂższe bĂłstwa (wraz z rodzinami), oraz duchy ró¿nej „profesji”, majÂące wpÂływ na ogó³ spraw ziemskich, w tym takÂże i na losy ludzkie. GĂłrny Âświat zorganizowany jest na podobieĂąstwo ziemi, uzewnĂŞtrznia on wielorakie cechy Âżycia spoÂłecznego zamieszkujÂącego jÂą czÂłowieka. Ziemskie podziaÂły dostrzec moÂżna juÂż w wielowarstwowej konstrukcji nieba, odzwierciedlajÂącej hierarchiczne stosunki spoÂłeczne koczownikĂłw – hodowcĂłw bydÂła, koni i reniferĂłw. Rozpoznawalne sÂą takÂże i inne, mniej archaiczne znamiona syberyjskiej rzeczywistoÂści spoÂłecznej, formowanej przez wpÂływy z krĂŞgu lamaizmu i chrzeÂścijaĂąstwa. W ich efekcie zmieniaÂły siĂŞ zarĂłwno wizerunki bĂłstw, jak i wyobraÂżenia form ich bytowania.

Dolny œwiat sytuowano zwykle pod ziemi¹, b¹dŸ te¿ gdzieœ daleko na Pó³nocy, tam gdzie ziemia swym koùcem dotyka nieba, a kosmiczna rzeka koùczy swój bieg. Do dolnego œwiata wiedzie przejœcie w postaci szczeliny lub dziury znajduj¹cej siê w ziemi. Prowadzi doù tak¿e rodowa szamaùska rzeka, nad brzegiem której podziemni stra¿nicy chroni¹ przejœcia do podziemnego œwiata. Organizacja œwiata zmar³ych na pozór nie ró¿ni siê od organizacji œwiata ludzi. Obserwowany obraz ma jednak cechy negatywu; np. gdy w œwiecie ludzi panuje noc, w œwiecie zmar³ych w tym samym okresie wschodzi s³oùce. S³oùce oraz Ksiê¿yc nie s¹ tam realnymi planetami (takimi jakimi widzi je cz³owiek); s¹ jakby ich cieniami, czêsto szczerbatymi, wysy³aj¹cymi mgliste promienie. Jednorêkie, jednonogie, jednookie istoty pas¹ na pokrytych ¿elazn¹ roœlinnoœci¹ pastwiskach zwyrodnia³e byd³o. Rzeki wpadaj¹ do swych Ÿróde³, a woda w jeziorach kipi i bulgoce. Ten osobliwy œwiat jest goœcinny jedynie dla tych istot, które pozbawione zosta³y ¿ycia.

ÂŁÂącznikiem pomiĂŞdzy trzema Âświatami bywa „kosmiczne drzewo” (wzglĂŞdnie „sÂłup Âświata”), wykorzystywane dla celĂłw kontaktĂłw szamana z duchami – bĂłstwami. W swojej podró¿y w zaÂświaty szaman kreuje „sakralnÂą czasoprzestrzeĂą”, postrzega duchy i bĂłstwa oraz kontaktuje siĂŞ z nimi w interesie spraw ludzkich.”

Woda symbolizuje uczucie,uczucie ma swoja g³êbie nieraz tajemnicz¹ i nie widoczn¹ z powierzchni.

Znajdziemy jÂą we wÂłasnych ciaÂłach,we krwi pocie i Âłzach,mleku matki oraz wodach pÂłodowych.

Tak jak ¿ycie ewoluowa³o w morzu tak p³ód p³ywa i ewoluuj¹c rozwija siê.

Poniewa¿ wszystkie zbiorniki podlegaj¹ przyp³ywom i odp³ywom Ksiê¿yc wi¹¿e siê z wod¹.

KsiĂŞÂżyc to cykl menstruacyjny a Woda to takÂże narodziny

Fazy KsiĂŞÂżyca sÂą cykliczne,koĂączÂą siĂŞ tam gdzie siĂŞ zaczĂŞÂły i zaczynajÂą gdzie skoĂączyÂły

w zwiÂązku z tym wodĂŞ kojarzy siĂŞ ze ÂśmierciÂą.

Nie dziwi fakt Âże folklor wielu kultur przedstawia ÂśmierĂŚ jako przeprawĂŞ przez wodĂŞ.

Hindusi aby zamkn¹Ì cykl nazywaj¹ odrodzenie Oceanem.

Kierunkiem wody jest zachĂłd,zachĂłd SÂłoĂąca kojarzy siĂŞ ze ÂśmierciÂą.

Magiczny byt wody to Ondyna

Ondyny – w mitologii nordyckiej boginki zamieszkujÂące jeziora i rzeki. UwaÂża siĂŞ, Âże Ondyny mogÂły byĂŚ przejĂŞte z mitologii sÂłowiaĂąskiej od SÂłowian poÂłabskich.

Ondyny u SÂłowian to RusaÂłki, Rodanki, Wodnica,Wodnik

Ondyny to Woda – czujÂą i pÂłynÂą, speÂłniajÂą siĂŞ w po¿¹daniu, intuicji i miÂłoÂści.Nie oczekuj Âże bĂŞdÂą rozsÂądne i Âże dÂługo pozostanÂą w bezruchu

Rozs¹dek to powietrze, stabilnoœÌ to Ziemia,a Ondyny nie maj¹ nic z tego.

Nie mo¿esz dyskutowaÌ z Ondyn¹ ale mo¿esz j¹ przyci¹gn¹Ì

Powietrze symbolizuje myÂśl i intelekt

Logika i nauka sÂą funkcjami powietrza, kierunkiem powietrza jest wschĂłd, poniewaÂż SÂłoĂące wznosi siĂŞ na wschodzie

Powietrze kojarzy siĂŞ z porankiem, wiosnÂą (poczÂątkiem roku rolniczego i astronomicznego) i ze wszelkiego rodzaju poczÂątkami

Wszystko co wschodzi naleÂży do powietrza.

Skoro nasiona s¹ pocz¹tkiem i kojarz¹ siê z wiosn¹, tak¿e one nale¿¹ do powietrza.

Magiczny byt powietrza to Sylf

PÂłanetnik, Latawiec, Pochwist

Sylfy sÂą Powietrzem-myÂślÂą i unoszÂą siĂŞ. SÂą rzadko spotykane i umykajÂą.

Nie odpowiadajÂą na uczucia i nie czujÂą. Nie mogÂą byĂŚ chwalone, karmione albo podniecone.

S¹ bytami wy³¹cznie wiatru, myœli i ulotnoœci.

Nie mo¿esz przekonaÌ Sylfa ¿eby siê przej¹³ rytua³em bo przejêcie siê jest emocj¹-Wod¹.

Nie oczekuj g³êbokiego powi¹zania z Sylfami bo g³êbia nie le¿y w naturze Powietrza.

OgieĂą symbolizuje wolĂŞ, kierunkiem ognia jest poÂłudnie

ogieù odstaje od reszty ¿ywio³ów poniewa¿ nie ma na ziemi swojej naturalnej domeny.

Powietrze ma niebo, woda rzeki/jeziora/oceany, ziemia l¹d, a p³on¹Ì mo¿e wiele rzeczy.

OgieĂą jest zarĂłwno ZiemiÂą czymÂś staÂłym co siĂŞ pali, jak i Powietrzem czymÂś ulotnym, niedotykalnym, bez masy.

Tak jak Powietrze jest ziarnem, OgieĂą jest kieÂłkiem, powstawaniem.

Ogieù bierze pierwotne ziarno i daj¹c mu si³ê ka¿e rosn¹Ì.

Ogieù jest si³¹ transformuj¹c¹,w Ogniu p³onie stare i rodzi siê nowe jak odradzaj¹cy siê z popio³ów Feniks .

Magiczny byt Ognia to Salamandra

Salamandry sÂą Ogniem-PÂłonÂą i eksplodujÂą;ÂżarzÂą siĂŞ,wybuchajÂą i poÂżerajÂą.Nie majÂą wzglĂŞdĂłw,uwagi,zachamowaĂą;

nic z tego nie leÂży w naturze Ognia.

Kiedy wzywasz elementale Ognia musisz byĂŚ zawsze uwaÂżny i ostroÂżny bo Salamandry nie majÂą tych cech.

Magicznym bytem Ognia u SÂłowian jest ptak RarĂłg(Raraszek,ÂŻarptak)

¯ywio³y Ziemia i Woda w krêgu,po³¹czone w wodzie z sol¹,to ¿ywio³y ¿eùskie.

Powietrze i OgieĂą w kadzidle to ÂżywioÂły mĂŞskie.

4 ¿ywio³y (jak 4 twarze Œwiêtowita) ³¹cz¹ siê w cykle (w naturze wiosna lato jesieù zima), w rytuale staramy siê zakoùczyÌ cykl jeœli go rozpoczêliœmy. Pi¹tym ¿ywio³em jest eter czyli Duch.


Skoro jesteœmy przy liczbach, mo¿e kilka s³ów na ich temat.

Liczba jest istotÂą wszystkich rzeczy – Pitagoras

Znaczenie dwĂłjek spotyka siĂŞ najczĂŞÂściej w biegunowoÂści,dzieĂą noc,Âżycie ÂśmierĂŚ,coÂś nic

(nie dobro i zÂło).

DwĂłjka to takÂże dwoisty bĂłg:kobieta mĂŞÂżczyzna,pierwiastek ÂżeĂąski i mĂŞski.

TrĂłjka to przepÂływ w naturze,trojka jest w ciÂągÂłym ruchu

narodziny œmierÌ odrodzenie,dzieciùstwo dojrza³oœÌ staroœÌ,pocz¹tek œrodek koniec.

Trojka jest obecna w folklorze wielu kultur.

DÂżin speÂłniajÂący 3 Âżyczenia, JaÂś i MaÂłgosia zgubili siĂŞ na trzeciej wyprawie, Afrodyta daÂła Psyche trzy zadania,

kot w butach pomagaÂł najmÂłodszemu z trzech braci, kopciuszek byÂła najmÂłodsza z trojga siĂłstr(jak Psyche)

Jasio zasadziÂł trzy fasolki,do trzech razy sztuka, Âślepe myszki trzy, Âświnki trzy, pan Sobieski miaÂł trzy pieski

itd itp.

Folklor kompletuje trojki a w magii postrzega siĂŞ je jako zmienne.

4 to liczba ¿ywio³ów z których zbudowana jest przyroda.

SÂą opisem rzeczywistoÂści,czwĂłrka jest fundamentalna.

5 jest kombinacja 2 i 3.

5 jest takÂże speÂłnionym cztery,moÂżemy to zobaczyĂŚ przywoÂłujÂąc kierunki Âświata:

wschód po³udnie zachód pó³noc i znowu wschód,domkniêcie cyklu.

5 to 4 ÂżywioÂły+duch (symbolika pentagramu)

7 to 3 i 4

9 to 4 i 5, 9 to 3 razy 3

Druidyczna kosmologia podkreÂśla to uÂżywajÂąc systemu 3+1 zamiast systemu czterech.

Druidzi postrzegajÂą Âświat jako podzielony na grupy trĂłjek z czwĂłrkÂą osobno.


Wracaj¹c do ¿ywio³ów

Europejskie pojĂŞcie ÂżywioÂłu (elementu, pierwiastka) powstaÂło bardzo wczeÂśnie, w wyniku dokonanej przez Empedoklesa pluralizacji pojĂŞcia ‘arche’.

Mimo ¿e przekszta³cone przez póŸniejszych filozofów, nie przesta³o odgrywaÌ wa¿nej roli, szczególnie w rozwa¿aniach przyrodniczych.

Hinduistyczne podania o ÂżywioÂłach uksztaÂłtowaÂły siĂŞ w okresie okoÂło 500lat p.n.e.

Zaliczano do nich (wyliczajÂąc od najbardziej subtelnych ) nastĂŞpujÂące kategorie :

* ziemia ( prythiwi )

* woda

* ogieĂą ( tedÂźas )

* powietrze ( waju )

* eter/duch ( akaÂśa ).

Alchemia hinduistyczna – alchemia praktykowana przez wyznawcĂłw ró¿nych nurtĂłw hinduizmu.

Wielu indyjskich siddhĂłw byÂło alchemikami. Teksty tantryzmu definiujÂą rasajanĂŞ jako piÂątÂą z siddhi

Rasajana (trb. rasāyana , droga rtĂŞci) – tradycja alchemii hinduistycznej o zabarwieniu tantrycznym i mistyczno-ascetycznym.

Nie byÂła naukÂą empirycznÂą, stosowaÂła psychologicznÂą projekcjĂŞ, interioryzacje i identyfikacje.

Adepci d¹¿yli do uzyskania „chwalebnego ciaÂła” (deha), aby mĂłc uzyskaĂŚ wyzwolenie jeszcze za Âżycia ciaÂła fizycznego bie¿¹cej inkarnacji. Podobny cel przyÂświecaÂł aspirantom hathajogi

Siddhi (tyb. ngo drub ) – w religiach dharmicznych „nad”naturalne zdolnoÂści majÂące powstawaĂŚ w wyniku medytacji.

Osoba posiadajÂąca umiejĂŞtnoÂści posÂługiwania siĂŞ tymi „nad”naturalnymi mocami to Siddha.

W tradycji indyjskiej szczegĂłlnie cenione umiejĂŞtnoÂści to 8 wielkich siddhi, bĂŞdÂące produktami sfery kosmicznego tamasu

i produktami przemian guny tamas

W Buddyzmie dzielÂą siĂŞ na zwyczajne i ostateczne siddhi.

Zwyczajne sÂą „nad”naturalnymi zdolnoÂściami fizycznymi oraz psychicznymi.

Ostateczne siddhi to rozpoznanie natury UmysÂłu, czyli oÂświecenie.

Riddhiprabheda (skt.) – sÂą to zdolnoÂści „nad”przyrodzone majÂące, wedÂług niektĂłrych szkó³ buddyjskich, pojawiaĂŚ siĂŞ u bardzo zaawansowanych osĂłb praktykujÂących buddyzm, ktĂłrzy na swej ÂścieÂżce zbli¿¹ siĂŞ do oÂświecenia. Moce te pojawiÂły siĂŞ ponoĂŚ wÂśrĂłd wielu bezpoÂśrednich uczniĂłw Buddy Siakjamuniego, ale on wyraÂźnie zakazaÂł ich uÂżywania.

Wœród posiadaj¹cych takie moce mo¿na wyró¿niÌ bezpoœrednich uczniów Siajkamuniego:

* Mogallana – osiÂągn¹³ najwyÂższe mistrzostwo w ró¿nych rodzajach siÂł nadzwyczajnych,

* Anurudha i Sakula – boskie oko (diwjaczaksur),

* Sobhita i Bhada Kapilani – wiedza o poprzednich wcieleniach (purwanirwasanusmriti),

* Sagalo – kontrola nad ogniem,

* Cula Pankhata – moc „podró¿owania astralnego”,

* Pilinda – porozumiewaniu siĂŞ z istotami niebiaĂąskimi,

* Uppallavana.

Tak¿e wœród póŸniejszych zwolenników Buddy moce te pojawia³y siê samoistnie, gdy coraz dog³êbniej rozwijali siê w sztuce medytacji,

m.in. u NagardÂżuny, Tilopy, Naropy, a takÂże u innych wielkich mahasiddhĂłw.

ZdolnoÂści „nad”przyrodzone moÂżna podzieliĂŚ na:

* umiejĂŞtnoÂści postrzegania nadzmysÂłowego (abhidÂźnia)

* moce „nad”przyrodzone/wrodzone u wszystkich ale ukryte,dostĂŞpne jedynie dla oÂświeconych (siddhi)

Mahasiddha (tyb. drub.thob), urzeczywistniony mistrz – w buddyzmie tybetaĂąskim i hinduizmie tantrycznym termin okreÂślajÂący oÂświeconych mistrzĂłw ÂścieÂżki tantrycznej, ktĂłrzy osiÂągnĂŞli najwyÂższy poziom poznania, maha-siddhi, oznaczajÂący najwyÂższÂą moc, osiÂągniĂŞcie jednoÂści z nienazywalnÂą rzeczywistoÂściÂą, jak i rĂłwnieÂż manifestujÂących to urzeczywistnienie (speÂłnienie) w wymiarze wzglĂŞdnym, zjawiskowym.

Mircea Eliade definiuje siddhi za Jogasutrami PataĂądÂźalego jako moce okultystyczne osiÂągane poprzez praktykowanie sanjamy

Lingapurana objaÂśnia przyczynĂŞ pojawiania siĂŞ ‘siddhi’ jako wynik zniszczenia przez jogina wewnĂŞtrznych przeszkĂłd

ktĂłrych miejsce i energiĂŞ te „nad”naturalne/wrodzone moce przejmujÂą.

Najwy¿szy symbol pogaùstwa Pentagram symbolizuje w³aœnie 5 ¿ywio³ów.

„Nazwy poszczegĂłlnych Âżywio³ów majÂą jedynie symboliczne znaczenie.

OpisujÂą one okreÂślone wÂłaÂściwoÂści i sposoby dziaÂłania

poprzez analogiĂŞ do Âżywio³ów wystĂŞpujÂących w Âśrodowisku naturalnym.” – Tenzin Wangyal Rinpocze

Pentagram w pogaĂąstwie nie ma zwiÂązku z Szatanem,piekÂłem i diabÂłami, poniewaÂż poganie nie sÂą wyznawcami religii monoteistycznych

a co za tym idzie nie uznajÂą tego co religie monoteistyczne stworzyÂły na bazie 40 tysiĂŞcy lat tradycji pogaĂąskiej.

Wszystkie niepogaùskie definicje pogaùstwa s¹ b³êdne i antypogaùskie.

Fantazje ‘niepogan’ na temat pogaĂąstwa sÂą tylko fantazjami, g³ównie agresywnymi.

KtoÂś to robi celowo aby pogaĂąstwo niszczyĂŚ, chodzi o akulturacjĂŞ EuropejczykĂłw ktĂłrym kaÂże siĂŞ szukaĂŚ wÂłasnej toÂżsamoÂści i korzeni wÂśrĂłd piaskĂłw pustyni. Jedynymi ludÂźmi majÂącymi prawo opisywaĂŚ pogaĂąstwo sÂą poganie.

KtoÂś kto poganinem nie jest nie ma prawa oceniaĂŚ czegoÂś czego nie rozumie.

NiewaÂżne kto posÂłuÂży siĂŞ pentagramem i co o sobie mĂłwi, pentagram nie ma nic wspĂłlnego z Szatanem

PogaĂąstwo nie ma nic wspĂłlnego z diabÂłami i piekÂłem (wynalazkami kk) tak jak swastyka wykorzystana(a nie wymyÂślona) przez Hitlera nie jest symbolem nazizmu.

~artykuÂł Mezamira Snowida~