WiêkszoœÌ tego, co wiemy na temat ¿ycia Jezusa, zawarta jest w trzech ewangeliach synoptycznych. A brak rzetelnych Ÿróde³ historycznych sprzyja mitowi Jezusa Chrystusa, który dziêki barwnym opowieœciom staje siê postaci¹ o boskich atrybutach, pó³bogiem czy te¿ bogocz³owiekiem. Ostatnio jednak, pod wp³ywem badaù archeologicznych i jêzykoznawczych, coraz czêœciej pojawiaj¹ siê kontrowersyjne teorie na temat ¿ycia Jezusa, w œwietle których bardziej widoczne jest jego ludzkie oblicze.
Jedna z najciekawszych teorii dotyczy zmartwychwstania Jezusa i nawiÂązuje do Âśredniowiecznego poematu Chretièna de Troyes. Poemat Ăłw napisany w XII wieku opowiada o pewnej piĂŞknej dziewczynie zakochanej w przystojnym rycerzu, ktĂłra, nie chcÂąc wyjœÌ za m¹¿ za wybraĂąca swoich rodzicĂłw, zaÂżywa napĂłj narkotyczny, pozoruje wÂłasnÂą ÂśmierĂŚ i po trzech dniach zmartwychwstaje z grobu, by mĂłc uciec ze swoim kochankiem.
Nietrudno zauwa¿yÌ w tej historii w¹tek, który pojawia siê po kilku stuleciach w "Romeo i Julii". Jednak niektórzy badacze, pragn¹c doceniÌ jego znaczenie, siêgaj¹ g³êbiej w przesz³oœÌ. Oto bowiem jest zastanawiaj¹ce, dlaczego XII-wieczny pisarz francuski wybra³ dla potrzeb romansu trzydniowy okres, jaki dzieli œmierÌ dziewczyny od jej zmartwychwstania. Natychmiast nasuwa siê tutaj skojarzenie z misterium zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Czy¿by œredniowieczny autor sugerowa³, ¿e Jezus wcale nie zmar³ na krzy¿u, tylko zasn¹³ pod wp³ywem jakiegoœ narkotyku po to, by móc póŸniej zmartwychwstaÌ?
Z martwego ciaÂła krew nie popÂłynie
Ta heretycka idea odpowiada wielu wspó³czesnym badaczom. I tak na przyk³ad Michael Baigent, Richard Leigh i Henry Lincoln, autorzy ksi¹¿ki "Œwiêty Graal, œwiêta krew" utrzymuj¹, ¿e Jezus rzeczywiœcie nie zmar³ na krzy¿u, o czym ma œwiadczyÌ fakt, ¿e Józef z Arymatei, prosz¹c Pi³ata o wydanie mu jego cia³a po ukrzy¿owaniu, u¿ywa s³owa "soma" stosowanego na okreœlenie ¿ywego cia³a. Baigent, Leigh i Lincoln wskazuj¹ te¿ na ich zdaniem kluczowy fragment Ewangelii œw. Jana, mówi¹cy o ostatnich chwilach Jezusa przed œmierci¹:
Potem wiedzÂąc Jezus, iÂż siĂŞ juÂż wszystko wykonaÂło, aby siĂŞ wykonaÂło Pismo, rzekÂł: PragnĂŞ.
ByÂło tedy naczynie postawione octu peÂłne: a oni gÂąbkĂŞ peÂłnÂą octu, obÂłoÂżywszy Izopem, podali do ust jego.
Jezus tedy, gdy wzi¹³ ocet, rzek³: Wykona³o siê. A sk³oniwszy g³owê, ducha odda³.
(Jan XIX, 28-30)
Oto ich interpretacja: "Podanie gÂąbki interpretuje siĂŞ czĂŞsto jako kolejne sadystyczne znĂŞcanie siĂŞ nad Jezusem. Czy naprawdĂŞ tak byÂło? Ocet lub kwaÂśne wino jest Âśrodkiem pobudzajÂącym, przypominajÂącym dziaÂłanie soli trzeÂźwiÂących. UÂżywano go w tamtych czasach do trzeÂźwienia omdlaÂłych galernikĂłw. Na rannego i
wyczerpanego czÂłowieka zapach czy kropla octu dziaÂłajÂą pokrzepiajÂąco, przywracajÂą na chwilĂŞ energiĂŞ. Tymczasem w wypadku Jezusa efekt jest zupeÂłnie odwrotny. Zaraz po powÂąchaniu czy dotkniĂŞciu gÂąbki wypowiada swoje ostatnie sÂłowa i "oddaje ducha". Taka reakcja jest fizjologicznie niewytÂłumaczalna. Jezus mĂłgÂłby siĂŞ tak zachowaĂŚ, gdyby gÂąbka nasÂączona byÂła nie octem, lecz jakimÂś Âśrodkiem nasennym - na przykÂład mieszaninÂą opium i belladony, powszechnie uÂżywanymi w tamtych czasach na Bliskim Wschodzie. Ale po co podawano by mu Âśrodek nasenny? ByĂŚ moÂże po to, by stworzyĂŚ pozory zgonu".
Na rzecz tej hipotezy przemawia równie¿ fakt, ¿e ukrzy¿owani zazwyczaj umierali przez kilka dni, Jezusa natomiast ukrzy¿owano w pi¹tkowe po³udnie, a ju¿ o pó³nocy zdjêto z krzy¿a. Nie zapominajmy, ¿e wed³ug Ewangelii po rzekomej œmierci Jezusa, kiedy jeden z ¿o³nierzy zrani³ go w bok, z jego rany pop³ynê³a krew. Tymczasem, jak twierdz¹ liczni znawcy tematu, z martwego cia³a nie mo¿e pop³yn¹Ì krew. Jezus musia³ wiêc byÌ ¿ywy, je¿eli dosz³o do tego zdarzenia.
Sen za sprawÂą mandragory
Autorzy ksi¹¿ki "Œwiêty Graal, œwiêta krew" myl¹ siê jednak twierdz¹c, ¿e podana Jezusowi g¹bka z octem zawiera³a tak¿e opium i belladonê, poniewa¿, co stwierdza ju¿ w I wieku n.e. s³ynny znawca zió³ Dioskorydes, ocet przeciwdzia³a substancjom narkotycznym, w szczególnoœci zaœ opium. A na dodatek samo opium przyspiesza oddech. Gdyby wiêc Jezus za¿y³ je na krzy¿u, nie móg³by, tak jak to opisuje ewangelista, oddaÌ ducha, tylko dosta³by d³ugotrwa³ej zadyszki. Oczywiste zatem jest, ¿e substancj¹ t¹ nie mog³o byÌ opium. Pytanie tylko, co ni¹ by³o?
Odpowiedzi dostarcza nam wspomniany ju¿ wczeœniej Dioskorydes, który osobom poddawanym torturom i operacjom chirurgicznym poleca napar octowy z korzenia mandragory, sprowadzaj¹cy na tego, kto go za¿yje, "martwy sen", czyli trwaj¹c¹ trzy, cztery godziny œpi¹czkê. Czas wystarczaj¹cy, aby uznaÌ kogoœ za zmar³ego i pogrzebaÌ go w grobie. W latach 90. XIX wieku doktor Benjamin Ward Richardson zaaplikowa³ ten specyfik go³êbiom i królikom, które nie tylko zapad³y w sen, ale przesta³y oddychaÌ, chocia¿ ich serca nadal bi³y. Czy¿by to wiêc mandragora, któr¹ dobrze znano w czasach biblijnych, stanowi³a klucz do rozwi¹zania zagadki "oddania ducha" przez Jezusa? W œwietle powy¿szych faktów nie jest to wykluczone. Jedno jest pewne: tajemnica zmartwychwstania nie by³aby tajemnic¹, gdyby mo¿na by³o j¹ prosto wyjaœniÌ.

ArtykuÂł ÂściÂągniĂŞty z chomikuj w wersji eeboka, jego tytuÂł w temacie a autor siĂŞ nie podpisaÂł.